the lost girl in space

Kapit-bahay ko, sementeryo...
At exactly 6am, tumitilaok na phone ko. Meaning tym na para bumangon, but siyempre ang paborito kong gawin ay "mag-extend ng 3o-minute sleep. Always late ako sa klase ko. Ang maliit na eskinitang to ang dinadaanan ko papuntang skul. Short-cut para di gastos sa pamasahe.

Sila yung mga taong feeling ko walang magawa sa buhay. palagi nila akong tinatanong ng "klase napud ka dai?" Yung may sombrero, si lolo, pag tanghali ay tulog na yan sa ilalim ng puno. Parang nasa sala ng nila.

Eto naman naman yung bonggang-bonggang sementeryo na bumubungad sa umaga ko. Ilang meters lang ang lau niyan from our room. likod kasi ng bhaus namin ang sementeryong yan, nice right?

Sunod kong nadadaanan ay ang makulay na pader na yan. Ang mga pasaway na estudyanteng umieskapo sa kanilang klase ang puno ng lahat. Tapos makikita mo nalang sila sa sementeryo na nag-didate
at kung ano-ano pa...

Parang nasa jungle lang... Well, dumadaan din ako diyan. Di alam ng nanay ko na kung saan-saan napapadpad ang kanyang mabuting anak bago pumasok ng klase...


At last, dito na yung lusot ko... Medyo ginahawa na ng kaunti pero actually, medyo kaunting lakad pa bago dumating sa destination...

Ito naman ang malawak na Freedom Park. Wala lang, yan yung nagsisilbing field, tambayan, tagpuan ng mga lovebirds after class. Wag ka nalang magtaka kung pgdating ng hating gabi ay may mga gumagalaw sa sulok...

Ang kulay asul namang gusaling abot tanaw ay ang skul namin... skul na nag-silbing bahay namin. skul na itinuring kong malaking parte ng buhay ko hindi lang sa pag-aaral kung hindi pati narin sa mga kaibigan at minsan naging kaibig-gan ko... charut... actually, ang point lang namn ng post na ito ay ang i-picture-out kung san ung secret way ko papuntang skul...